Hé Katja,

Ha, die Evi. Heb je zin om samen met mij een werkstuk voor levensbeschouwing

te maken?

Met jou wil ik dat zeker, wij zitten meestal goed op één lijn.

       We mogen dit keer zelf een onderwerp kiezen.

Mooi. Heb je al een idee?

       Nee, jij?

Uh, over de crisis?

       Nee, daar zullen de meeste kinderen het al over doen.

Over president Obama, misschien?

       Ja, goed idee. Over hem is meer dan genoeg te vertellen.

Zeker.

Op internet kunnen we vast veel vinden over zijn leven, over de verkiezingen 

en zijn politieke ideeën.

Zullen we proberen om eens een heel andere kant te belichten?

       Wat bedoel je?

In 2009 heeft Obama de Nobelprijs voor de vrede gekregen, weet je nog?

            O ja, da’s waar ook. Waarvoor kreeg hij die eigenlijk?

Eens even googlen …. 

Kijk, hier staat dat hij de prijs kreeg omdat hij zijn best deed om de diplomatie 

en samenwerking tussen volkeren te versterken en omdat hij strijdt voor een 

wereld zonder atoomwapens.

       Wat betekent diplomatie?

Dat kunnen we ook opzoeken in het online woordenboek. 

Hier staat: onderhandelen met respect. Hé, bingo! Dat kan ons onderwerp zijn!

       Leg eens uit, wil je?

Ik denk dat we wel wat kunnen leren van zijn manier van onderhandelen.

Inderdaad, als hij er een prijs voor heeft gekregen, zal zijn manier wel bijzonder zijn. 

Laten we het eens uitpluizen.

Yes, we can! Dat zei Obama steeds.

Eens verder lezen of er nog wat meer over staat. 

Ah ja, hier: 

Hij maakt een sfeer van dialoog en onderhandelingen 

in de meest moeilijke ruzies tussen landen.

       Misschien zijn ‘dialoog en onderhandeling’ te moeilijke 

       woorden voor een aantal kinderen, Evi.

Goed, dan moeten we het even uitleggen. 

Dialoog is een gesprek tussen mensen.

Onderhandelen betekent dat je afspraken met elkaar 

maakt, die voor beide partijen goed voelen.

Een beetje schipperen dus. Niet alleen doorduwen wat jij zelf belangrijk vindt, 

maar ook écht openstaan voor wat de ander zegt.

Mij valt op dat de meeste mensen niet echt goed praten met elkaar. 

Ze maken zo vaak ruzie met elkaar.

Volgens mij komt dat omdat ze zichzelf belangrijker vinden dan de ander. 

Alles draait om hun eigen ikje. 

De meeste mensen denken dat hun eigen mening de enige waarheid is en dat die 

het geweldigst is.

Hoe zou het eigenlijk komen dat mensen zoveel meningen hebben?

Misschien omdat iedereen iets anders meemaakt in zijn leven en anders is opgevoed. 

Ook word je natuurlijk erg beïnvloed op school en door alles wat je op tv ziet.

Ach ja, natuurlijk. En ook zijn er verschillende culturen en geloven, 

die de meningen bepalen.

Laten we dit alles alvast opschrijven voor ons werkstuk. 

Er bestaat dus eigenlijk geen echte waarheid, maar alleen een verzameling van 

verschillende meningen. 

Dan is het een grote kunst om al die meningen van elkaar te respecteren. 

Als je iemand veroordeelt, zie je niet de hele mens, maar een deeltje van hem. 

Om echt tot elkaar te komen, moet je de mens met al zijn gevoelens willen zien 

áchter die meningen.

Aha, gevoelens veroorzaken meningen. Daar hebben we een belangrijk punt, Evi.

Ja, als je geen respect hebt voor meningen van anderen, neem je zijn gevoelens 

niet serieus en dat voelt als pijn. 

Hij voelt zich aangevallen en gaat zich verdedigen.

Logisch. Tja, en dan heb je ruzie. 

Misschien heeft Obama wel gezegd: ‘Ik voel met u mee’ 

of: ‘Daar zit wel wat in’. Dan hoeft niemand zich te verdedigen.

Ja, dat is een goeie. En misschien kan hij in alle mensen het mooie en het positieve zien. 

Hij kraakt hun ideeën niet af, maar voegt ze bij elkaar. 

Als je mooi en mooi bij elkaar optelt, wordt het super.

En positief optellen met positief is briljant!

Dat is denk ik het belangrijkste, wat je nu zegt. Je moet elkaar een goed 

gevoel geven. Dat is de kunst van Obama. 

Daarom kreeg hij de Nobelprijs voor de vrede, denk ik.

Eigenlijk verdienen alle mensen op de aarde een Nobelprijs voor de vrede 

elke keer als wij geen ruzie maken en het mooie in elkaar zien. 

Ik zie nu ook dat respect uit je hart komt en niet uit je verstand.

Je hoofd verzint altijd weer redenen om te bedenken hoe verkeerd iemand is, 

maar met je hart kun je jezelf pas echt verbinden met ander mensen.

Dus eigenlijk verdiende Obama de Nobelprijs voor de liefde.

Ja, dat is mooi gezegd, Katja. Misschien kunnen we nog wat meer gaan opschrijven

 hoe wij zelf de Nobelprijs voor de liefde kunnen voelen in ons eigen hart.

Dan moeten we dingen bedenken hoe we mensen een goed gevoel kunnen geven 

over zichzelf. Dat begint bij een goed gesprek.

Perfect plan, Katja. Zullen we allebei een lijstje maken?

        Goed.

- Met je hart luisteren, dan hoor je echt wat de ander bedoelt.

  Hierdoor ontstaat een echt gesprek. Je praat dan mét elkaar  en niet tégen elkaar.

- Als het ware in de schoenen van een ander gaan staan en zo

  een stukje met hem meelopen. Zo begrijp je hem en voel je wat hem bezighoudt.

- Stel open vragen, met een open houding.

- Spreek bewondering uit voor ieders gedachten en bundel deze met elkaar.

- Proef je woorden voordat je ze zegt.

- Bespreek mogelijkheden in plaats van problemen.

- Bedenk dat niets fout is, alleen mooi anders.

Dat is een mooie lijst, Evi. Ik heb ook nog een aantal woorden bedacht:

- Aandacht geven.

- Aanmoedigen.

- Vriendelijk zijn.

- Glimlachen.

- Complimenten geven.

- Sorry zeggen.

- Vertrouwen hebben.

- Geduld tonen..

- Troosten.

- Meedenken.

Supergoed, Katja. Ik geloof dat we nu voldoende hebben voor ons werkstuk.

       Dat denk ik ook.

Wat denk je van de titel van ons werkstuk: ‘De Nobelprijs voor de liefde?